แฟน(ใหม่)มาเฟีย

สวัสดี ฉันชื่อ"ไอวี่"อายุ23 เป็นเด็กกำพร้าพ่อกับแม่เสียชีวิตตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบ ฉันจึงได้มาอยู่บ้านเด็กกำพร้าจนถึงอายุ18 และตัดสินใจออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ การที่ต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียวมันทำให้ต้องเข้มแข็ง ฉันเรียนศิลปะป้องกันตัวเพื่อเอาไว้ปกป้องตัวเอง สอบชิงทุนมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งและจบด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 'น้ำหวาน'เพื่อนรักเพียงคนเดียวของฉันเราคบกันตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง เธอเป็นลูกผู้มีอิทธิพลและบ้านรวยมาก เราสองคนมีนิสัยคล้ายกัน'ไม่ยอมคน' ใครดีมาดีกลับใครร้ายมาร้ายกลับ ไปไหนไปกัน พอเรียนจบน้ำหวานก็ช่วยคุณพ่อบริหารกิจการของครอบครัว ส่วนฉันรับงานพริตตี้ ถ่ายแบบโฆษณา จริงๆเริ่มทำตั้งแต่เรียนมัธยมนั้นแหละ ส่วนกลางคืนเป็นดีเจสัปดาห์ละสองวัน ที่คลับREMICของเฮียเพทาย เจ้านายพ่วงด้วยตำแหน่งแฟนน้ำหวาน งานไหนได้เงินดีฉันรับหมด แต่..ฉันไม่ขายนะ!!!! ฉันชอบแต่งตัวเปรี้ยวแซ่บ ด้วยรูปร่างหน้าตาจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ดวงตาเฉี่ยวคมทรงเสน่ห์ หน้าอกอวบอิ่มขนาดเกินตัว ผิวขาวๆ หุ่นยั่วๆ ของฉัน ทำให้มีหนุ่มๆแวะมาขายขนมจีบไม่ขาด แต่ใครสนกันล่ะ..ในเมื่อฉันมีแฟนอยู่แล้ว 'พี่ธันวา'แฟนหนุ่มคนแรกของฉัน เขาตามจีบจนฉันยอมเปิดใจ เราคบกันได้ปีกว่าๆแล้ว พี่ธันวาหล่อ รวย สุขุม อารมณ์ร้อน แต่เขาเอาใจใส่ฉันนะ แรกๆเขาตามติดฉันเป็นเงาเลยแหละ เป็นห่วงเป็นใยคอยรับ-ส่งฉันอยู่บ่อยๆ ช่วงต้นเดือนที่ผ่านมา เขาเข้ารับตำแหน่งประธานบริษัทแทนคุณพ่อ เราเลยไม่ค่อยมีเวลาเจอกันเหมือนเคย ฉันเข้าใจเขานะ... เราต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ แม้ไม่ค่อยได้เจอกันฉันก็ยังรักเขาเหมือนเดิม พี่ธันวาก็รักฉันเหมือนเดิม'มั้ง' ว่างก็โทรไม่ก็ส่งข้อความให้กำลังใจกัน @ร้านอาหาร ตอนนี้ฉันนั่งรอพี่ธันวา อยู่ในร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา เรานัดกันมาทานข้าว หลังจากไม่ได้เจอกันเลยหนึ่งสัปดาห์ ฉันมาในชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาว ความยาวเหนือเข่า มีผ้าผืนบางคลุมไหล่ หุ่นยั่วๆอกตูมๆของแท้แม่ให้มา สะโพกกลมกลึงของฉันใส่อะไรก็สวยหมดแหล แหะๆ!! แต่งหน้าไม่เข้มมากดูสวยฉ่ำ ผมมัดขึ้นสูงเป็นหางม้า ดวงตาเฉี่ยวคมมองบรรยากาศโดยรอบของร้านอาหารแห่งนี้อย่างสบายอารมณ์ แต่ทว่า สายตาดันไปสะดุดแผ่นหลังหนาของใครบางคน ร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีดำสนิท ดูดีทุกสัดส่วน เรือนผมสีน้ำตาลเข้ม 'เห็นหลังแล้วอยากเห็นหน้า' ไม่ไกลมีชายฉกรรห์หน้าหล่อสองคนยืนประกบอยู่ 'อย่างกับพวกมาเฟียในหนังแหนะ' ทว่า จู่ๆ ผู้ชายที่นั่งบนเก้าอี้ก็หันหน้ามายังทิศทางที่ฉันนั่ง! 'เขาคงไม่รู้หลอกมั้งว่าฉันมองเขาอยู่' "o.oหล่อ..หล่อมาก~"ฉันพูดเบาๆได้ยินแค่คนเดียว 'บ้า บ้าไปแล้ว..ยัยไอวี่เธอมีแฟนแล้วนะ!'หลังจากหลุดปากเอ่ยชมชายแปลกหน้า ร่างบางก้นด่าตัวเองใจ "ไอวี่"เสียงทุ้มนุ่มของธันวาเอ่ยเรียก ทำคนตัวเล็กได้สติ หันกลับมาสนใจคนตรงหน้ามาใหม่ "ค..คะ" "รอนานมั้ยครับ?"พี่ธันวาถามพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม "ไม่นานค่ะ สั่งอาหารเลยมั้ยคะ?" "เอาสิ พี่หิวมากกว่าจะประชุมเสร็จ"พอได้คำตอบจากพี่ธันวาฉันก็จัดการสั่งอาหารมาสอง สามอย่าง "เหนื่อยมั้ยคะ"คำนี้ฉันถามบ่อยเพราะช่วงนี้งานพี่ธันวายุ่งมาก "นิดหน่อยครับ ได้เจอหน้าไอพี่ก็หายเหนื่อยแล้ว" ดูเขาพูดสิ "ปากหวานจังเลยนะคะ แฟนใครเนี่ย" พี่ธันวาชอบพูดแบบนี้กับฉันประจำ ฉันก็เขินเขาทุกครั้ง มันไม่ชินซักที "ไอสัปดาห์หน้าพี่ต้องไปดูงานที่ภูเก็ตห้าวัน พี่อยากพาเราไปด้วยจัง ไปกับพี่มั้ยครับ?" พี่ธันวาเอ่ยชวน "พี่ธันคะ.. ไอมีงานเกือบทุกวันเลยค่ะคงไปด้วยไม่ได้"เพราะอาทิตย์หน้าฉันรับงานพริตตี้แทนรุ่นพี่ที่สนามแข่งรถNDสี่วัน ที่นี่เงินดีมาก แล้วไหนจะงานดีเจที่คลับอีก "ไม่เป็นไรครับ ถ้าว่างเราค่อยไปเที่ยวกันก็ได้"เขาเข้าใจฉันตลอด ไม่เคยงี่เง่า'น่ารักเนอะ' "ค่ะ"ฉันตอบกลับยิ้มๆ "ไอต้องพักผ่อนบ้างนะครับ อย่ารับงานเยอะเกินไป พี่เป็นห่วง" "รับทราบค่า~พี่ธันก็เหมือนกันนะไอเป็นห่วง" เป็นจังหวะเดียวกับที่อาหารมาเสริฟพอดี เราสองคนเลยไม่ได้คุยอะไรมาก ทานอาหารเสร็จฉันกับพี่ธันก็แยกย้ายกัน ฉันขับรถไปทำงานที่คลับ ส่วนพี่ธันเขาบอกจะกลับไปนอนที่บ้านใหญ่ เพื่อเตรียมตัวไปภูเก็ต ในอีกสองวันข้างหน้า @REMIC CLUB ฉันขับรถมาจอดในที่จอดประจำ ก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปด้านในห้องแต่งตัว เพื่อเปลี่ยนเป็นชุดแซ่บๆยั่วๆจัดเต็มตามสไตล์ฉัน วันนี้ที่คลับคนเยอะเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ ฉันชอบงานดีเจนะมันได้ดื่มได้เที่ยวไปในตัว วันนี้ยัยน้ำหวานโทรบอกว่าจะมาเที่ยวเราเลยนัดกันบนชั้น2โซนvip ซึ่งเฮียเพทายให้ลูกน้องกันโต๊ะไว้ให้แล้ว แฟนสาวมาเฮียเพทายก็จะดูแลเป็นพิเศษหน่อย จริงๆเฮียเพทาย มีห้องvvipแบบส่วนตั๊วส่วนตัวสำหรับนั่งดื่มกับเพื่อนๆนะ และอนุญาตให้ฉันกับน้ำหวานไปนั่งดื่มได้ แต่เราสองคนไม่ค่อยชอบมันไม่ได้ใกล้ชิดเหยื่ออ่ะ ที่นี่หนุ่มๆงานดีทั้งนั้นเหมือนคัดมาเลย พอแต่งตัวเสร็จ ฉันก็ขึ้นมาชั้น2 เพราะยังไม่ถึงคิวขึ้นเวที ช่วงหัวค่ำจะเป็นหน้าที่ของนักร้องประจำคลับ "ไอวี่...ทางนี้"น้ำหวานโบกมือเรียก ฉันเดินไปหาเธอที่โต๊ะ "มานานยัง?"ฉันถามน้ำหวานที่นั่งแทบจะขึ้นไปเกยบนตักเฮียเพทายอยู่ลอมล่อ "ซักพักแล้ว"น้ำหวานตอบแต่ไม่สนใจฉันมากหลอก หึ!! หวานกันจริง อย่าให้ฉันพาพี่ธันวามาบ้างนะ ฉันนั่งฝั่งตรงข้ามกับสองคนนั้น หยิบแก้วชงเหล้าดื่มไปเรื่อย พอใกล้ถึงเวลาช่วงดีเจ ฉันเลยขอตัวไปทำงาน ลงมาอีกทีน้ำหวานก็กลับไปแล้ว ฉันเข้าไปเปลี่ยนชุด ขับรถกลับคอนโด อาบน้ำพักผ่อน ร่างกายต้องการที่นอนนุ่มๆมากตอนนี้ หลายวันผ่านไป... วันนี้ฉันมารับหน้าที่พริตตี้สาวสวยที่สนามแข่งรถNDวันสุดท้าย สนามแห่งนี้กว้างใหญ่มาก เจ้าของคงรวยมากแน่ๆ ก่อนมาทำงานน้ำหวานโทรมาบอกจะมากับเฮียเพทาย วันนี้เฮียลงแข่งที่นี่ด้วย ดีเลยฉันจะได้ไม่เหงา เลิกงานเรานัดกันไปช๊อปที่ห้างxxx มาถึงฉันเข้ามาห้องแต่งตัวเปลี่ยนใส่ชุดพริตตี้ของสนามแข่งทันที "ไอวี่ มาเร็วดีนี่....นี่ชุดเธอ"รุ่นพี่พริตตี้ประจำของสนามส่งชุดมาให้ฉัน "ขอบคุณค่ะเจ๊" "ลูกสาวเดี๋ยวนี้ดูสวยขึ้นนะเรา" "ผู้หญิงอย่าหยุดสวยค่ะเจ๊" "จ้า~~"ฉันก็รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดเตรียมพร้อมเริ่มงาน ติ๊ด..ติ๊ด.. เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของไอวี่ดังขึ้น เรียกให้คนตัวเล็กหยิบขึ้นมามอง *พี่ธันวา* "ค่ะพี่ธัน คิดถึงไอหรอคะ"เสียงหวานเอ่ยขึ้นทันทีที่กดรับสาย [คิดถึงสิครับ...ไอเริ่มงานรึยังพี่โทรมา รบกวนรึเปล่าครับ] "ไม่รบกวนค่ะ อือ..ไอขอกำลังใจหน่อยค่ะที่รัก"ตอบกลับไปเสียงออดอ้อน [ตั้งใจทำงานนะครับที่รัก] "ค่า~ งานที่ภูเก็ตเป็นยังไงบ้างคะ" [เรียบร้อยดีครับ ไออยากได้อะไรพี่ซื้อไปฝาก] "ไม่ค่ะ..ไอต้องไปทำงานแล้วนะคะ" [ครับ..เสร็จงานพี่จะรีบกลับไปหานะ] "ค่ะ" แล้วสายก็ตัดไป ฉันกดเข้าแอพสีเขียวเพื่ออ่านข้อความของน้ำหวาน น้ำหวาน:"ฉันถึงแล้วนะ..แกอยู่ตรงไหน" ไอวี่:"ห้องแต่งตัว กำลังจะไปทำงาน เสร็จแล้วเดี๋ยวเดินไปหา" น้ำหวาน:"โอเค..แก" ฉันรีบเก็บโทรศัพท์ใส่ตู้ล็อคเกอร์เพื่อไปเริ่มงานทันที ในระหว่างนั้นเฮียเพทายก็ลงแข่ง เฮียชนะด้วยนะเท่ห์อ่ะ หมดเวลางานฉันเดินมาหาน้ำหวาน ในโซนvipชั้นบน ขณะกำลังเดินไปตามทางเดิน ฉันมัวแต่กดโทรศัพท์ตอบข้อความพี่ธันวาไม่ได้มองทางเลยเดินไปชนกับใครบางคนเต็มแรง ปึก!!! "อ๊ะ!!!"เสียงหวานหลุดร้องออกมา หน้าฉันจมไปกับอกแกร่งกลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นเฉพาะตัวของเขา ทำฉันเผลอสูดหายใจเข้าเต็มปอด 'หอม~อ่ะ'ฉันคิดในใจ "ขอโทษครับ" เสียงทุ้มเอ่ยออกมาใกล้ ใบหูเล็ก ท่อนแขนแกร่งโอบเอวบางไว้ไม่ให้เธอล้ม "เอ่อ..มะ ไม่เป็นค่ะ!!ฉันรีบเดินไปหน่อยเลยไม่ทันมอง คะ..คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ" เสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกัก ฉันรีบผละออก เอ่ยตอบร่างหนา แล้วต้องตกตะลึงไปอีก เขาคือคนที่ฉันแอบมองที่ร้านอาหารคืนนั้น "ไม่ครับ"ร่างหนาตอบเสียงเรียบ แล้วเดินไปทันที ฉันเลยรีบเข้าห้องน้ำเพื่อจะได้ไปหาน้ำหวาน ทำธุระส่วนตัวเสร็จฉันก็เดินตรงไปโซนที่น้ำหวานบอก "น้ำหวาน"ฉันเอ๋ยเรียกเพื่อนรักทันทีที่เดินไปถึงโต๊ะ เธอไม่ได้นั่งอยู่กับเฮียเพทายสองคน มีเพื่อนของเฮียเพทายนั่งอยู่ด้วย หนึ่งในนั้นเป็นคนที่ฉันเพิ่งเดินชน เห็นแค่แผ่นหลังฉันจำเขาได้ เขาเป็นเพื่อนกับเฮียเพทายงั้นหรอ? พรหมลิขิตหรอ!? บังเอิญเหอะ!!...ยัยบ๊องคิดอะไรเนี่ย "ไง"