Where is the Love?

Ang  istoryang ito ay likha lamang ng aking malikot na imahinasyon   Ang pagkakahawig sa mga pangalan, lugar at pangayayari ay hindi sinasadya at nagkataon lamang.   Please bear with my grammatical or typographical errors if meron man. The views and opinions of the characters are products of my imagination.   Love lots~~     PROLOGUE     “Shit..” sambit ko nang masaraduhan ako ng elevator. Male’late ako nito!   Halos takbuhin ko na ang hagdanan. Tumingin ako sa wrist watch ko. Meron na lang akong limang minuto.  Sa third floor pa gaganapin ang meeting. Tinakbo ko na ang hagdan at  halos di ko na napansin ang mga empleyado na bumabati sa akin. Nakarating na rin ako ng second floor, isang palapag pa. Lumiko ako nang di sinasadyang natapunan ako ng kape ng nakasalubong ko.   “What the f**k?!” yun lang ang nasabi ko.   “Your fault, tumungin ka nga sa dinadaan mo.” At umalis na ang lalaki, tinapon niya ang cup ng iced coffee niya na natapon sakin.                   I’m pretty sure I’ve heard his voice before.             I’m pretty sure na baka client yun at di ako nakilala dahil hindi ako pag sasalitaan ng mga empleyado sa kumpanya naming ni Jerry.  Di man lang ako nilingon ng lalaking nakatapon sakin ng kape. May presentation pa ako! Ang kulay puti kong inner shirt ay naging kulay brown.  Wala naman mangyayare kung magwawala ako dito, humugot ako ng isang malalim na hinga at sinarado na lang ang blazer ko. Para kahit papano ay maayos pa rin ako tignan, buti na lang talaga at hindi nabasa ang skirt ko.   Pinagpatuloy ko na lang  ang pag akyat ko. Nang makarating ako sa conference room ay nakita ko ang aking mga officemate na natataranta.   “Bakit ngayon ka lang? Buti na lang di pa nadating yung client.”kinuha ni Jerry ang aking laptop at dali-dali itong sinet up.   “Natirikan ako ng sasakyan kanina, badshot talaga ngayong araw.” Kinuha ko ang bottled water ko para makainom at nagpunas na din ng pawis. Hindi naman pwedeng mukha akong dugyot sa presentation na to lalo na’t big time ang client naming ito.   “Rina may extra ba akong inner shirt sa office?” tinanong ko ang secretary ko.     “Yes ma’am. Ano po bang nangyare?” na set up na ni Jerry ang presentation ko kaya umupo na ang aking team sa long table.     “May gagong tinapunan ako ng kape.” At pinakita ko sakanya ang inner shirt kong may mantsa.     Biglang may kumatok sa conference room at pumasok ang isang babaeng nasa mid twenties siguro.  Sa pagkakaalam ko ay ito yung secretary ng client namin ngayong araw.   “Goodmorning, Mr. Rivera is here” napatingin ako kay Jerry dahil ang alam ko na client namin ngayon ay si  Ms. Jade Salvador .   “Where’s Ms. Salvador? ” tanong ko sa babae nang biglang may pumasok na lalaki. Nakasuot ito ng kulay itim na coat at black pants. Naka  inner shirt din siyang kulay puti at naka topsider shoes.   “Ms.  Salvador is sick, shall we start?” napatigil ako at naramdaman ko ang tingin na may halong pag aalala ni Jerry sakin.     Natulala ako sa pinto at di nakakibo. Kung hindi pa ako kinulbit ni Rina ay di ako matatauhan.     “Ma’am Raine, start na po” baling sakin ni Rina at nginitian ako.     “Yes, of course. Uhmmm..” pumunta ako sa unahan at huminga ng malalim.     “Good morning, Mr. Rivera....” at nagsimula na ako magpresent.     Pilit kong isinasantabi lahat ng salitang binitiwan niya last three years ago. I need to separate my emotional baggage in my work.     I can’t even look at him, dahil alam kong once na ginawa ko iyon ay baka mag back to zero ako. Kailangan ko itong mairaos. Pinilit kong maging matatag sa ilalim ng kanyang paningin. I can feel the intensity in his stares. Its been years.   Damn those eyes, beautiful yet it still gives me chill after all these years.   After an hour, the presentation ends. Sa tingin ko naman nagawa ko ito ng maayos. Tumayo si Mr. Rivera na nakatingin pa rin sakin gamit ang kanyang nakakapangilabot na tingin at nakipag kamay sakin.   “I think its a done deal Ms. Ricafort. I’ll send the contract immediately” nabuhayan ang mga kasamahan ko at ngumiti samantalang ako ay mukhang biyernes santo ang itsura.   “Yes of course. Now, if you’ll excuse me” binitawan ko ang kamay niya at dali-daling lumabas sa conference room.   Dumiretso ako sa c.r at pumasok sa isang cubicle. Lahat ay biglang nag flash back sakin at isa-isang tumakas ang mga luha na kanina ko pa pilit tinatago at pinipigilan. Lintik naman, back to zero na naman ba  ako? Tinakpan ko ang bibig ko para pigilan ang paghagulgol ko.     “Tang ina talaga tong gagong to. Lakas pa rin talaga niya sakin” natatawa kong sabi kahit naiyak ako. Biglang may kumatok sa pinto ng cubicle ko.     “Girl? Alam kong andiyan  ka.” Narinig ko ang boses ni Jerry.   “Pakshet ka bakla lumabas ka nang c.r, mamaya may pumasok” sambit ko.   “Nasa labas naman si Rina, pinagbantay ko sabi ko wag muna magpapasok. Labas ka na diyan. Ano magmumukmok ka naman ha?” tumayo ako sa at pinunasan ang luha ko. Alam ko naman na di ako titigilan ng baklang to hangga’t di ako nalabas.   Binuksan ko ang pinto ng cubicle at nakita ko si Jerry na puno ng pag aalala.     “Ano? Kamusta?” niyakap ako ni Jerry at may lumabas na namang luha sa mata ko.     Damn Charles Jaden Rivera, its been three years .....