Flames of Vengeance

(13 years ago) "Mommy! Mommy let's play!" yakap yakap ko ang paa ni mommy habang siya ay nagluluto "Mamaya na Sapphire baby magluluto muna si mommy okay?" then she patted my head "Okay po" then she smiled at nagpatuloy na sa pagluluto "Mommy?" tawag ko sakanya "Yes baby?" sagot niya at nilingon ako nang may ngiti sa labi "Meron po ba akong daddy?" unti unting nawala ang ngiti niya at napalitan nang pagkagalit "Wag na natin yan pag usapan anak ha? diba sabi ko naman sayo that your dad is already dead" yes dad died because of heart attack "So don't come up with that topic again okay?" dagdag niya I don't know kung bakit ganyan nalang ang nagiging expression ni mommy kapag si daddy na ang pag uusapan, she never talked about him ever since kasi baka ra ma mimiss niya ito at baka raw maiiyak nalang siya. Pumunta ako sa kwarto ko at humiga sa kama at nakatitig sa kisame 'Sino kaya ang daddy ko? Ano bang itsura niya? Bakit ni isang picture niya ay wala kami?' bulong ko sa isipan ko Dahil sa lalim ng iniisip ko hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako "Wag! Wag! Sapphire Ana-" Naalimpungatan ako sa naririnig ko at napatayo sa kama, tinignan ko ang bintana at madilim na pala, Gabi na. Pero teka diba si mommy yung sumisigaw? Biglang bumukas ang pinto at iniluwal nito ang isang lalake na naka maskara at may kausap sa kabilang linya "Andito siya boss" sabi ng lalake sa tinatawagan habang papalapit sa akin "sino kayo!?" sigaw ko Nang wala siyang naisagot ay sumigaw ulit ako "Where's my mommy! Mommy! Mo-" hindi naituloy ang sasabihin ko dahil tinakpan ng lalake ng panyo ang bunganga ko and everything went black. "Please kahit ako nalang ang patayin niyo wag lang si Sapphire! parang awa niyo na, she was just an innocent child!" Bumalik ang diwa ko sa and I saw mommy nasa harapan ko siya habang hinahawakan ako ng isang lalake, habang si mommy naman ay nakatali sa upuan, duguan, at umiiyak habang nagpupumiglas Umiyak na ako, hindi ko alam anong dapat na gagawin ko, my mind was empty, I have no idea kung sino sila at bakit sila ganito sa amin, may atraso ba kami sakanil? punong puno ng katanungan ang isip ko "Please spare her life!" sigaw ulit ni mommy "You can't do anything Sheila ngayong natunton na namin kayo ng anak mo hindi na kayo makakatakas pa, mamamatay at mamamatay kayong dalawa ngayon at ayon sa utos ni boss" sabi ng lalaking humawak sa akin at itinutok ang baril sa ulo ko "Wag! Please! No! My baby!" sigaw ni mommy Ilang saglit pa ay nawala ang mga ilaw at tanging kadiliman lang ang nakikita ko sa paligid. "Anong nangyari?" Boses ng isang lalake "Maghanap kayo ng ilaw bilis!" Biglang nawala ang kamay na nakahawak sa akin at dahan dahan akong umalis at pumunta sa kinaroroonan ni mommy at binulungan siya, kahit hindi ko nakikita ng maayos ang mukha ni mommy ay alam kong nagulat siya sa ginawa ko "Mommy shhh it's me" I whispered Dahan dahan ko siyang tinanggal sa pagkakatali at niyakap at tumakbo kami habang wala pang nakakahalata dahil abala sila sa paghanap ng ilaw. Hindi ko alam kung saan kami pupunta ngunit sinusundan ko lang siya at namalayan ko nalang na nasa kwarto na kami at inaalalayan niya ako na makapasok sa isang lumamg kabinet "Baby listen to me carefully okay? it's not safe for us to go outside, marami sila, tatawag nalang ako ng police and no matter what happens, wag kang gagawa ng ingay at wag na wag kang lalabas diyan, lalabas kalang pag nandito na ang mga police okay?" sabi niya at tumango ako "Kung tatanungin ka nila kung sino sila at kung ano ano pa, wag ka nang magsalita, wag ka nang mag reklamo, pagkatapos ng pangyayaring ito kalimutan mo na lahat lahat ng nangyayari ngayon okay? I love you" sambit niya habang umiiyak at hinalikan ako sa noo tsaka niya kinuha ang telepono at may kinausap siya sa kabilang linya Hanggang ngayon hindi ko parin maintindihan kung bakit ganito, bakit ganyan, bakit ganon sila? litong lito na ako "Mommy? bakit po ba? what happened?" umiiyak na tanong ko, hindi ko na napigilan ang sarili ko na magtanong "Hindi mo pa malalaman sa ngayon ngunit andito lahat ng kasagutan sa mga tanong mo anak, ingatan mo yan" may inabot siyang isang box sa akin na kulay blue "you have to live okay? Mahal na mahal ka ni mommy, I love you sapphire" sabi niya at niyakap ako at dali daling sinarado ang kabinet na pinagtataguan ko at dali daling tumakbo at ilang sandali ay bumalik na ang mga ilaw "Nasan ang bata?" Sigaw ng isang lalake sa baba "Nakatakas na siya! Itinakas ko siya! Ilang saglit lang ay nandito na ang mga police at wala kayong magagawa" sigaw ni mommy "ahh talaga lang ha?" pang aasar ng lalake *gunshots "ahhh-" impit na boses ni mommy Isang putok ng baril ang gumuho sa buhay ko, isang ingay na kahit kailan hinding hindi mawawala sa isipan ko Wala na ang buhay ko, wala na ang mommy ko, kinuha na nila ang natatanging nilalang na bumubuhay sa mundong ito "Boss may mga police!" "Tumakas na tayo!" "Paano tong bangkay?" "Hayaan niyo na yan dyan!" Mga walang puso! mga walang awa! "Tignan ang buong paligid!" mga police na siguro yan Binuksan ko ang cabinet at pumunta sa baba na wala na ang mga taong naka maskara at ang mga police ay iniimbestigahan ang paligid, nang nasa hagdan na ako ay napatigil ako my mommy... nasa sahig siya, puno ng dugo ang sahig na nakapalibot sa kanya Tumakbo ako patungo sa nakahigang katawan ng mommy ko at niyakap siya "Mommy, mommy please don't leave me, no!" "Baby your tita Amy will come here she will be taking care of you from now on, a-aahh" impit na ungol niya "Mommy, Mommy please!" iyak ko "Y-you have to hide your identity, hide from them anak.... you will live in Korea from now on, Amy will l-lead you there I love y-" dipa natapos ang mga katagang yon ngunit tuluyan nang pumikit si mommy "Mommy! Mommy! don't leave me please, stay with me mommy" yakap yakap ko si mommy nang may isang babae na bumuhat sa akin "Let go of me! I want my mommy!" pag pupumiglas ko "Sapphire anak ako ang tita Amy mo, it's okay, you're safe now" pagpapahinahon sa akin ng isang babae siya ata ang ibig sabihin ni mommy Binuhat ako ni tita Amy at tuluyang nilisan ang bahay namin, pumasok kami sa sasakyan hindi ko alam kung saan kami pupunta basta ang alam ko lang sa mga panahong ito ay kaylangan kong malaman kung sino sila, kung sino ang mga tao sa likod ng pagpatay ng mommy ko, you'll gonna pay for the cruelty you all did "Ate! Yah!(Hey!) Gumising kana!" nagising ako sa boses ni Lily Panaginip? Pinanaginipan ko na naman ang nangyari 13 years ago, hindi parin mawala sa isipan ko lahat. "Gwaenchana?( are you okay?)" tanong niya, kitang kita sa mukha niya ang pag aalala Hindi ko nalang siya pinansin at hinawakan ang uli ko kasi sumasakit "Masamang panaginip? Pinanaginipan mo nanaman ba ang mommy mo unnie(ate)?" "Ne(yes) as usual" sagot ko "Sugurado ka bang hindi mo bubuksan yung box? It was 13years ago pero natatakot ka pa rin?" tanong niya Napatingin ako sa box na ibinigay ni mommy sa akin noon bago siya namatay. Sabi niya sa akin ay ang laman umano ng box ay ang birthday gift niya sana sa 18th Birthday ko pero wala na siya at ni hindi man lang siya umabot sa araw na yon. Sabi rin ni tita Amy na ang laman ng box na yon ay ang magiging sagot sa mga katanungan ko pero hanggang ngayon wala parin akong lakas ng loob na buksan yon, hindi ko alam kung bakit at ano ang dahilan ngunit hindi pa talaga ako handa. "Nice talking ka sis noh?" pag jojoke ng kapatid ko "Sorry" sabi ko habang nakayuko "Okay lang, sanay naman ako mag smile ka naman kasi minsan" pagpapatawa niya "Oo na, oo na, wala na talaga akong magagawa kapag kapatid ko na ang nagpapatawa" sabi ko habang naka ngiti Yes kapatid ko na siya, si Lily, ang anak ni tita Amy na ngayoy ina ko na rin. After what happened 13 years ago ay dito na ako tumira sa korea kasama ang family ni tita Amy, they made me a part of their family at dito nar rin namin inilibing ang bangkay ni mommy After the cruelty that happened 13 years ago, I changed. I supposed to be the girl whose sweet, smiling and living her life in a fairytale But now I'm the girl named Sapphire Nerisse Reyes whose heart is as hard as a stone, and bitterness filled me, I am a girl who is locked by the past and I will never be unlocked until I have my sweetest revenge