Secret Academy

» Their Existence « *** “Mom saan mo ba talaga ko itatransfer ng school?" tanong ko sa aking ina na nagluluto ng aming hapunan. Ako nasa mesa habang siya ay nasa kitchen island at ginigisa ang ulam namin ngayong gabi. Bagong lipat kami rito sa lugar na ito. Taon taon kaming nagpapalipat lipat sa di malamang dahilan, nagsawa na rin akong tanungin kung bakit namin ito ginagawa dahil ni minsan ay hindi naman ito nagbigay ng sagot sa akin. She's going to transfer me in a new school, as if I like that kind of idea. Lagi nalang nya ko inililipat ng school kada taon, why? Because she want some thrill in my life, she wants me to encountered different people.Ayoko din ng ganoon dahil maraming masasayang na memories sa naiwanan kong school. Pero ano nga bang magagawa ako, hawak ako sa leeg, magulang ako, not in a negative way pero palagi siya ang nasusunod. You know kapag sumagot ka o humindi bastos na bata ka na. Defending yourself can lead you being a disrespectful child. "Anak you're special, you are not like others, intindihin mo nalang ako dahil mas makabubuti ito para sa iyo. Bukas, bukas mo malalaman kung san ka lilipat at kung ano ka ba talaga, kung...ano nga ba talaga tayo, sige kain na tayo, wait lang handa ko lang ang hapag" wika niya saka nagtungo sa sala. Haist, ...nadudurog ang utak ko sa mga pinagsasabi ni mama wala naman akong maintindihan. Bukas, bukas ko malalaman ang lahat ng sinabi ni mama sa akin, anong special sa akin I'm a typical girl like others so what is special to me? Di ko makita ang punto niya roon. Hmmm we are all unique sabi nga ng iba. May mga bagay tayo na nagagawa natin na hindi pala kaya ng iba. Baka ganun yung pinopoint out ni Mom. "Ahmm, Agata kakain ka pa ba ?" tanong sakin ni mama "Huh?" tanong ko sa aking ina. Umiling iling ito. "Kasi kinakain mo na yang kutsara mo, anak may problema ka ba na hindi sinasabi sakin?" tanong sakin ni mama na halatang worried. Problema? Wala. Pero iniisp, meron. "Mom I'm still thinking of what did you said to me kanina na I'm special to others... Why Ma ano po ba meron sakin? May dapat ka bang isekreto sakin?" pagkasabi ko noon ay biglang nanlaki ang mata ni mama then after a while ay pumikit sya. Halatang tense ito at kabado. "Okay sasabihin ko na..." huminga sya ng malalim at tila pinag iisipan ang sasabihin nya, wari ba naghahanap ito ng tamang salita na magiging starter pack ng usapan "I don't know where to start honey but we are --" *ring ring* Biglang nakahinga ng malalim si mama ng tumunog ang aming telepono. Kung siya nakahinga ng malalim, ako nakaramdam ng parang gusto kong manakal hahaha. Pabitin ehh, "Hello" wika ni mama sa kausap nya "...She's okay, were okay" sabay tingin sakin ni mama. Weird... Lalong naging kabado ang mukha niya. Sino naman kaya ang kausap niya sa telepono? Napakunot naman ako ng noo.Ako ba ang tinutukoy nya? sabagay ako lang naman ang tiningnan nya eh... hays...makakain na nga lang. Pagkatapos kong kumain ay nagtungo nako sa aking silid upang ihanda ang mga gamit ko doon daw kasi ako titira sa dormitory ng school buong taon at sigurado akong ma hohome sick ako sa buong taon na pagstay ko don, ngayon palang na iniisip ko yung maaaring mangyari nalulungkot nako. "Agata" binuksan ko ang pinto ng aking kwarto, pumasok siya at umupo kami sa sofa. "Ma, ano po yung sasabihin mo sakin yung naudlot?" pagsisimula ko Biglang namutla ang pagmumukha ni mama pero agad din iyong nawala "Agata , as I said earlier we're special, we are not normal, we're just secretly existing in this world. You have a magical powers and we called a mythical one dahil sinasabi ng mga mortal na tayo ay alamat lamang . Agata you have a magical power" Mom said What? "Mom your joking right?" I fake a laugh, kunyari benta ako sa joke niya. But it automaticaly faded when I didn't hear any words like 'Yah I'm onmy kidding', 'charot!!', o di kaya ay 'joke, joke, joke'. "No I'm not joking its true you're a mutant..." Mom composedly said. “Weh?? Akala mo mapapaniwala mo ako? Sige nga kung hindi tayo normal bakit kumpleto naman parte ng katawan ko?, maayo naman paningin ko, tsaka--” “Agata!!” Itutuloy ko pa sana ang sasabihin ko pero magalita siya at seryosong mukha ang gumuhit sa kanya. 'As I said we are not normal,' napatalon ako sa aking kinauupuan at hinawakan ang sentido ng ulo ko. Ano yun?  B-boses iyon ni Mom. Tiningnan ko siya at tumango siya. I was in the state of shocked. I pointed my fonger to her, and exclaimed “Did you also hear that Mom? Or I was just mistaken? I-i hear you s-speaking on my h-head!! It sound absurd right?! Hahaha!! Maybe dapat mo na akong p-patingin sa doctor, b-bukas...” unti unti akong bumalik sa pagkakaupo pero naglagay ako ng agwat sa aming dalawa. “No, you are not having any mental illness Agata, that's my power, I can enter on anyones mind.” Then she left me in the state of shocked. ***°°°*** It's already 5 o'clock when my Mom decided na ipunta na ko sa magiging school ko for the whole school year . Muntik na akong hindi makatulog dahil hindi ako makaget-over sa pangyayari. After all this time? Hindi kami normal? Dumaan kami sa masukal na kagubatan hindi ko nga alam kung puro sugat na ko eh, andami kasing kumakawit na mga sanga sa akin. Palaging nauuna si mama at sinusundan ko lamang sya, muntik pa akong bumangga sa kanya nang bigla siyang huminto. Sa paglabas namin sa sukal ay isang malawak na kapatagan ang sa amin ay tumambad. Isang palasyo sa gitna ng kagubatan, hindi ko alam kung maniniwala ba ko sa sinabi ni Mom (Kahit may pruweba na siya), napakalawak ng school nito kumpara sa mga school na napasukan ko. "Ms.Snow, please proceed to gymnasium, it's in the west wing of the academy" wika ng lalakeng naka tuxedo then he disappeared... This is it, I'm in the world that full of magic , ang dating binabasa ko lang na mga magical story ay mararanasan ko pala sa aking buhay, wala ng urungan to. Hindi nga ako nananaginip kagabi, totoo ang sinabi niya. Totoo ang lahat ng naganap sa kwarto ko. 'Agata sana makayanan mo lahat ng pagsubok sa school nayan' napahawak ulit ako sa sentido ko, hindi parin ako sanay sa bagong mundo na ito. ***